Stereotypy o ekstrawertykach

Jest wiele osób, które wierzą w mity o ekstrawertykach. Niezależnie od tego, gdzie dana osoba znajduje się na skali introwersji-ekstrawersji, jest narażona na promowane przez masy stereotypy. Niestety takie podejście jedynie krzywdzi inne osoby, dlatego powinniśmy się go jak najszybciej wyzbyć. Oto pięć błędnych przekonań na temat ekstrawertyków.

Ekstrawertycy muszą być w centrum uwagi

Ekstrawertycy są znani z towarzyskiego usposobienia. I faktem jest, że ekstrawersja zwykle wiąże się z większą ochotą bycia w centrum uwagi. Nie oznacza to jednak, że każdy ekstrawertyk z miejsca wskoczy na stół, żeby wygłosić jakąś improwizowaną przemowę. Prawdą za to jest to, że ekstrawertycy czują większy komfort, będąc duszą towarzystwa, niż introwertycy.

Ekstrawertycy są lepsi

Ekstrawertycy muszą przebywać w pobliżu ludzi. W ten sposób uzyskują energię i motywację. A jeśli przebywają zbyt długo w samotności, czują się przygnębieni i samotni. Interakcja społeczna pomaga im naładować baterie i uzyskać pokłady energii. Dzięki temu mogą poradzić sobie z dramatami w swoim związku, czy innymi obciążającymi emocjonalnie zadaniami.

Ekstrawertycy zazwyczaj częściej wysyłają SMS-y albo dzwonią do osób, starając się zaplanować jakieś spotkanie. Są bardziej skłonni do nawiązywania kontaktów i spędzania czasu w towarzystwie ludzi. Nie oznacza to jednak, że nie chcą spędzać czasu samemu albo, że nie są w stanie funkcjonować w pojedynkę.

Oznacza to po prostu, że mając wybór, preferują przebywać z ludźmi. Ekstrawersja nie jest powodem, dla którego dana osoba jest czepliwa. Takie rzeczy rodzą się bardziej z niepewności lub złych doświadczeń z przeszłości niż z czegoś tak wrodzonego, jak ekstrawersja.

Ekstrawertycy to kiepscy słuchacze

Chyba wszyscy słyszeli ten stereotyp. Introwertycy są lepszymi słuchaczami, a ekstrawertycy są lepszymi gadułami. Jest trochę prawdy w tym stwierdzeniu. Jednak patrząc pod takim kątem z ogólnej perspektywy, wychodzi na to, że żaden introwertyk nie może stać się świetnym rozmówcą, a ekstrawertyk świetnym słuchaczem.

Prawda jest taka, że ekstrawertycy są bardziej niż zdolni do bycia dobrymi słuchaczami. Dla niektórych z nich może to nie być tak naturalne, jak w przypadku introwertyków. Jednak tylko dlatego, że ktoś musiał popracować nad umiejętnością, nie neguje faktu, że udało mu się ją rozwinąć.

Stereotyp ten może też wynikać ze sposobu, w jaki ekstrawertycy radzą sobie z problemami. Podczas szukania rozwiązania problemu ekstrawertyk zazwyczaj głośno myśli. A to dlatego, że lubi zderzać swoje pomysły z innymi osobami. Oznacza to, że gdy przyjaciel rozmawia o swoim problemie, ekstrawertyk może mówić więcej albo zadawać więcej pytań. Robi tak, ponieważ próbuje pomóc swojemu przyjacielowi rozwiązać problem w taki sam sposób, w jaki sam to robi.

Inne stereotypy o ekstrawertykach i introwertykach znajdziesz tutaj.

Ekstrawertykom brak kreatywności

Mówi się, że introwertycy są nieśmiali, ale szalenie kreatywni, a ekstrawertycy wręcz odwrotnie. Uważa się, że są bardziej efektowni i przyziemni. Są rodzajem towarzyskiego motyla, ale takiego, który mocno stąpa po ziemi, a nie szybuje w obłokach.

I chociaż prawdą jest, że kreatywność wymaga długich chwil spokoju, co łatwiej przychodzi introwertykom, ekstrawertycy również przejawiają duże zdolności do bycia kreatywnymi. Po prostu preferują szukać swojej kreatywności, korzystając ze społecznej stymulacji, a nie z cichych chwil spędzanych w samotności.

Ekstrawertycy są płytcy

Jednym z najpowszechniejszych stereotypów o ekstrawertykach jest to, że są płytcy, próżni i powierzchowni. Oczywiście takie stwierdzenie jest głęboko obraźliwe. Ekstrawersja nie oznacza, że ​​osoba jest płytka. Fakt, że ​​ekstrawertycy zwykle czują się bardziej komfortowo w pogaduszkach niż introwertycy. Jednak większa ochota na pogadanki przy koktajlu wcale nie oznacza, że ​​ekstrawertyk nie jest w stanie albo nie ma ochoty na głębsze i bardziej znaczące rozmowy.

Ekstrawertycy są ofiarami stereotypów, podobnie jak introwertycy. Stereotypy mogą być różne, ale to nie sprawia, że stają się mniej bolesne. Należy zrozumieć, że ekstrawersja to tendencja, a nie cecha osobowości. Ekstrawersja nigdy nie reprezentuje pełnej tożsamości danej osoby. Każdy może być ekstrawertykiem. Jednak nie ma na świecie 100-procentowych ekstrawertyków. Ludzie – jako jednostki – są zbyt unikalni, aby to było możliwe.